Права и обязанности работников и работодателей в Польше

Статья 1. Трудовой кодекс определяет права и обязанности работников и работодателей.

Статья 2. Работник - это лицо, работающее по договору найма, назначения, избрания, или согласно контракта о работе.

Статья 3. Работодатель является организационной единицей, даже если она не обладает правосубъектностью, а также может быть физическим лицом, если он нанимает сотрудников.

Статья 3,1. § 1. Работодатель, являющийся организационной единицей, согласно трудового права, выступает в роли руководителя или органа, управляющего этим юр. лицом.

§ 2. Положение § 1 применяются к работодателю, который является физическим лицом, если он лично выполняет действия, упомянутые в этом положении.

Статья 4. (отменена)

Статья 5. Если трудовые отношения конкретной категории трудящихся регулируются специальными положениями, применяются положения кодекса в той мере, в какой это не регулируется этими положениями, а точнее директивы Европейского Союза –

21) dyrektywy 98/24/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem

związanym z czynnikami chemicznymi w miejscu pracy (czternasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16

ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 131 z 05.05.1998),

22) dyrektywy 99/70//WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego

przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych

(CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz. Urz. WE L 175 z 10.07.1999),

23) dyrektywy 1999/92/WE z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i ochrony

zdrowia pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których może wystąpić atmosfera wybuchowa (piętnasta dyrektywa

szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 23 z 28.01.2000),

24) dyrektywy 2000/34/WE z dnia 22 czerwca 2000 r. zmieniającej dyrektywę 93/104/WE dotyczącą niektórych aspektów organizacji

czasu pracy w celu objęcia sektorów i działalności wyłączonej z tej dyrektywy (Dz. Urz. WE L 195 z 01.08.2000),

25) dyrektywy 2000/39/WE z dnia 8 czerwca 2000 r. ustanawiającej pierwszą listę indykatywnych wartości granicznych narażenia

na czynniki zewnętrzne podczas pracy – w związku z wykonaniem dyrektywy Rady 98/24/WE w sprawie ochrony zdrowia

i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym ze środkami chemicznymi w miejscu pracy (Dz. Urz. WE L 142

z 16.06.2000),

26) dyrektywy 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na

pochodzenie rasowe lub etniczne (Dz. Urz. WE L 180 z 19.07.2000),

27) dyrektywy 2000/54/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem

na działanie czynników biologicznych w miejscu pracy (siódma dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy

89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 262 z 17.10.2000),

28) dyrektywy 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia

i pracy (Dz. Urz. WE L 303 z 02.12.2000),

29) dyrektywy 2002/44/WE z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia

i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (wibracji) (szesnasta dyrektywa

szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 177 z 06.07.2002),

30) dyrektywy 2003/10/WE z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa

dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (hałasem) (siedemnasta dyrektywa szczegółowa

w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 42 z 15.02.2003),

31) dyrektywy 2010/18/UE z dnia 8 marca 2010 r. w sprawie wdrożenia zmienionego porozumienia ramowego dotyczącego urlopu

rodzicielskiego zawartego przez BUSINESSEUROPE, UEAPME, CEEP i ETUC oraz uchylającej dyrektywę 96/34/WE

(Dz. Urz. UE L 68 z 18.03.2010, str. 13).

Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie – z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą

Polską członkostwa w Unii Europejskiej – dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej –

wydanie specjalne.

Pkt 19 uchylony przez art. 33 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług

(Dz. U. poz. 868), która weszła w życie z dniem 18 czerwca 2016 r.

Статья 6. (отменена)

Статья 7. (отменена)

Статья 8. Случаи использования действий, которые противоречат социально-экономическим целям, закону или принципам социального сосуществования. Такое действие или бездействие не считается правом на исполнение закона и не предоставляет защиту.

Статья 9 § 1. Трудовой кодекс относится к трудовому законодательству, при этом следует понимать, что положения Трудового кодекса и положения других законов и нормативных актов, определяют права и обязанности работников и работодателей, а также положения, коллективные договоры и другие механизмы, которые основанны на коллективных договорах, правилах и положениях, определяющих права и обязанности трудовых отношений.

§ 2. Положения коллективных договоров и коллективных соглашений, а также правила и уставы не могут быть менее благоприятными для работников, чем положения Трудового Кодекса и других нормативных актов.

§ 3. Положения правил и законов не могут быть менее благоприятными для работников, чем положения соглашений введенных в коллективные договоры.

§ 4. Положения коллективных договоров и других механизмов на основе коллективных договоренностей и уставы, определяющие права и обязанности трудовых отношений, нарушение принципа равного обращения при приеме на работу не применяются.

Статья 9.1. § 1. Если это оправдано финансовым положение работодателя, то возможно ввести в действие соглашение, чтобы приостановить действие всех или части положений трудового законодательства, определяющих права и обязанности сторон в отношении трудоустройства; не применяется к положениям Трудового кодекса и положениями других законов и нормативных актов.

§ 2. Соглашение, упомянутое в § 1, между работодателем и профсоюзной организацией, представляющей работников, то работодатель подвергается воздействию такой организации принятой для этого работодателя.

§ 3. Приостановление применения трудового законодательства не может длиться дольше, чем 3-х года. Положение статьи 24127.

§ 3. Применяются соответственно.

§ 4. Работодатель направляет согласие компетентному инспектору округа по труду.

§ 5. Положения § 1-4 не нарушают положения статьи 24127.